Nijmegen kennen we natuurlijk als de oudste stad van Nederland. De Romeinen sloegen hier hun tenten op, Germaanse stammen bouwden er burchten en ook de Fransen voelden zich hier thuis. Maar er is ook een andere geschiedenis. Eentje die opgeslagen is in het collectief geheugen van vele Nijmegenaren. Verdwenen stukjes Nijmegen waar je niet vaak meer over hoort, maar die nog wel regelmatig onderwerp van gesprek zijn in de kroeg en lange gesprekken opleveren op internetfora. Die goeie ouwe tijd… in de Tuf Tuf!
Nog vele oogjes van Nijmeegse vijftigers en zestigers beginnen te glinsteren als je vraagt naar hun stapavonden. Meer dan eens hoor je verhalen over dé hotspot van die tijd: de Tuf Tuf in de Molenstraat. Tegenwoordig huist er een vestiging van Burger King, maar vroeger was het een populaire discotheek van waaruit je binnendoor naar de kroegen De Schuur en De Stal kon lopen aan de beruchte Vlaamsegas. In het weekend was het altijd afgeladen vol met twintigers uit Nijmegen en omliggende dorpen. Het was de plek waar je je eerste liefde ontmoette, je lam dronk aan de vieux cola of de avond van je leven beleefde op de hits van James Brown. De vrouwen lange jurken en schoenen met blokhakken droegen en dansend indruk probeerden te maken op de mannen met haren tot ver in de nek. Waar ze de barmannen bij naam kenden. En de portiers respecteerden.
In de jaren ‘60 en ‘70 was de populaire Nijmeegse uitgaansgelegenheid eigendom van Jan Geenen, die de touwtjes strak in handen hield. Je vrienden op een pilsje trakteren kon wel, maar dan wel zo onopvallend mogelijk. Dus deed de barman een greep in de kassa en gaf het briefgeld in munten terug. Jan Geenen was enthousiast antiekverzamelaar in die tijd en oude spullen sierden de muren van de Tuf Tuf. Maar bovenal was het een gezellige tijd, waarin het niet ongewoon was dat familieleden van de eigenaar bijsprongen op drukke momenten om de bierkraan open te houden of achter de draaitafel kropen en hun dj-talenten ontwikkelden. De vroegere barmannen en uitsmijters noemen het vaak nog ‘de mooiste tijd van hun leven.’
In de zomer van ‘74 werd de zaak naast de nog bestaande verlichtingszaak Kersten overgenomen door Ben en Riet Wanmaker en hun zonen. Ben was ook eigenaar van Taboe in de Vlaamsegas en voor velen Nijmegenaren was de combinatie van de Tuf en Taboe de perfecte avond uit. Wekelijks stonden er honderden feestgangers binnen te dansen op de hits van KC and The Sunshine Band en The Trammps. Maar er was ook ruimte voor live bands. Zo stond het in die tijd mateloos populaire duo Mouth & MacNeal in de Tuf Tuf ‘How do you do’ te zingen. Geknokt werd er ook. Regelmatig kon je beter het hazenpad kiezen als de alcohol het overgenomen had van het verstand. In die tijd was het gebruikelijk om rond half negen al een eerste dansje te wagen, bij de bar crème de menthe of bessenjenever te bestellen en na middernacht af te taaien naar de dichtstbijzijnde friettent. En je vervolgens vol te eten aan Gelderse schijven, macaronibroodjes en lihanboutjes bij automatiek Groenen op de hoek of de overheerlijke kroketten van Brinkhoff direct naast de discotheek. Na de Tuf Tuf heeft het pand nog kort de naam Pietje Bel gedragen, waarna het in de Swing veranderde. Het einde van een tijdperk en de start van uitgaan voor een nieuwe generatie.
Maar wat was nu de magie van de Tuf Tuf? Het door de wol geverfde personeel? De goede muziek? Of toch de bezoekers zelf? Niemand kan het duidelijk uitleggen. Herinneringen van de vijftigers en zestigers van nu lijken vertroebeld door verlangen terug naar hun jeugd. Anekdotes bestaan over eerste dates in de Tuf die een liefde bleken die nooit meer over zou gaan. En over legendarische dansavonden met de beste muziek ooit. Maar de verhalen van hoe het vroeger was en hoe het vroeger nooit geweest is lopen naadloos in elkaar over. Sentiment is funest voor het geheugen. Dat blijkt ook weer voor het Nijmeegse uitgaansleven. In het geluk van de herinneringen geeft eenieder die regelmatig de Tuf Tuf bezocht toe dat het gouden tijden waren. En dat gevoel is sowieso onvergetelijk.
